Jan Muller

Overal waar Jan Muller gewoond heeft, heeft hij zich altijd onbezoldigd ingezet voor de sport. Hij was leraar op het gebied van gymnastiek, zwemmen, schaatsen en korfbal. Hij bracht onder groot enthousiasme de jeugd discipline en wilskracht bij, wist ze goed bezig te houden en genoot grote populariteit. Na zijn dood brachten leden van “Hou Streek” en “Wit Blauw” in Kampen geld bijeen voor een grafsteen op zijn graf in IJsselmuiden.

Als sergeant-majoor instructeur en later als adjudant en nog weer later als onderluitenant bij de Marechaussee heeft hij zich altijd bewezen als een krachtig en onverschrokken leider. Het voorkomen van een dijkdoorbraak en het manmoedig bewaken en verdedigen van bruggen, sluizen en kazematten rechtvaardigen zijn benoeming tot ridder in de orde van Oranje Nassau. Hoeveel moed heb je als je zovele jongens een onderduikadres verschaft, als je neergekomen piloten opvangt, begeleid en verder helpt, als je Duitse stellingen ingetekend op verboden stafkaarten in handen speelt van de geallieerden. Heel moedig!!! Jan Muller was dat!

Jan Muller werd helaas verraden en overgeleverd aan de Duitsers en hij belandde in de gevangenis in Zwolle. Daar werd hij vervolgens veroordeeld en op de Meppelerstraatweg met 4 anderen doodgeschoten. Mannen van de ordnungspolizei voerden de opdracht uit en na een laatste nekschot bleven de lichamen als afschrikwekkend voorbeeld nog een dag liggen. Zijn zoon Joop slaat op een afstand vanachter een boom de begrafenis gade (dit om aan de arbeitseinsatz te ontkomen). Wrang detail is dat Kampen 17 dagen later wordt bevrijd.
Zijn vrouw en andere medestanders hebben het geluk om Westerbork te overleven. Hen rest niet anders dan het lezen van de tekst op de grafsteen: “Gevallen voor zijn vaderland J.A.Muller adjudant der Marechaussee, ridder in de orde van Oranje – Nassau. 24-05-1890 – 31-03-1945.” Zo overdenken we het leven van een held die nooit mag worden vergeten!