Thuis

Historie
De gebroeders Van Gelderen behoorden tot de vier joodse Kampenaren die op 15 juli 1942 werden opgeroepen voor de werkkampen, maar werden gedeporteerd naar Auschwitz via Westerbork. Hier stierf Maurits van Gelderen (52 jr.) op 26 oktober 1942, Arie van Gelderen (37 jr.) op 1 december 1942. Hun vader was Ezechiël van Gelderen (struikelsteen Burgwal 45), het gezin handelde in steengoed. Arie gaf muziekles aan buurtgenoten die genoten van zijn spel.

Locatie
Hofstraat 69

Ter nagedachtenis aan:
Maurits en Arie van Gelderen

Liedtekst

Als we in dezelfde tijd hadden geleefd
Dan waren we buren geweest
Dan deelden we een muur
En hadden beiden onze ingang langs de Hofstraat
We troffen veel hetzelfde op ons pad
Zoveel is niet veranderd in de binnenstad
Toch maken 60 jaar dat vergelijken met elkaar volledig mank gaat

Want elke keer dat ik vertrok kwam ik weer thuis
En weer later werd mijn thuis een ander huis
En weer een ander, nog een ander
Ik ben vaak van huis veranderd
Maar kwam thuis, altijd thuis

Zij verdienden op de markt aan keramiek
Ze haalden hun plezier uit de muziek In het stedelijk orkest
En zeker één van hen gaf les in cello spelen
Die passie voor muziek die brandt ook diep in mij

Wat dat betreft komen de beide broers dichtbij
Maar daar waar ik in vrijheid leef
Was dit mijn buren niet gegeven, zodat zij op een dag voorgoed vertrokken van hun huis
Nee, sinds die dag waren ze nooit meer ergens thuis
Door de waanzin aangedreven greep de haat hen uit het leven
Ver van huis

Ruim tachtig jaar geleden klonken cello klanken hier
Tussen de zacht verlichte huisjes van het Keizerskwartier
Waar kinderen nog ongehinderd musiceerden vol plezier
Tot hun meester verdween

Ik geloof niet in iets hogers
Want dat maakt me bang in bed
Maar kan het zijn dat deze twee me van de dood hebben gered
Toen de muziek ’s nachts keihard aanging en ik bij het checken zag
Hoe een jas al gloeiend heet tegen de gaskachel lag