Een ‘brugge’ te ver…

Historie
Het gezin van Oostenbrugge bood onderdak aan Klara Lakmaaker. Ze werden verraden en op 1 juli 1944 gearresteerd. Vader en zoon van Oostenbrugge werden via Kamp Amersfoort naar Neuengamme gestuurd. Ze overleefden de oorlog niet. Klara belandde uiteindelijk in kamp Westerbork en werd vlak voor de bevrijding op 11 april 1945 op transport gezet. Dit transport werd later bekend als “het verloren transport”. De trein rijdt kris kras door Oost Duitsland en wordt op 23 april door de Russen bevrijd. Het transport verkeerde in erbarmelijke omstandigheden. Op 31 mei overlijd Klara aan de opgelopen vlektyphus.

Locatie
Lijnbaanstraat 4 – IJsselmuiden

Ter nagedachtenis aan:
Klara Lakmaaker, Willem en Albert Willem van Oostenbrugge

Verhaal

‘Wij hebben wel een plekje voor je Klara.’ Als Willem van Oostenbrugge dit tegen haar zegt, weet hij nog niet wat hem allemaal te wachten staat. Maar Willem leeft volgens de overtuiging: wie goed doet, goed ontmoet.

Ze hebben in hun huis genoeg ruimte voor dit wanhopige meisje. De moeder en het zusje van Klara Lakmaaker zijn dan namelijk net ondergedoken bij de familie De Munnik.

Een tijdje gaat het goed. Maar zoals altijd heeft een verhaal twee kanten. Er zijn mensen met dezelfde overtuiging als Willem. Hun definitie van ‘goed’ is alleen anders. Tegenovergesteld zelfs. De verraders liggen dus op de loer. Op 1 juli 1944 worden Klara, Willem en Albert Willem door de Duitsers gearresteerd. Inderdaad verraden. Via Kamp Amersfoort komen vader en zoon Van Oostenbrugge terecht in concentratiekamp Neuengamme. Helaas eindigt daar hun aardse avontuur.

Voor Klara Lakmaaker hebben de Duitsers een andere route in petto. Via Westerbork komt zij terecht in Bergen-Belsen. Klara heeft pech. Heel veel pech. Vier dagen voor de bevrijding van het kamp door de Britse troepen gaat zij met vele anderen op transport. Het is dan 11 april 1945. Klara zit in de laatste trein. Zij weet op dat moment gelukkig niet dat deze reis de geschiedenisboeken ingaat als ‘Het verloren transport’. Dertien dagen duurt de dwaaltocht van de trein door delen van Duitsland die nog niet door de geallieerden zijn bezet. Na meer dan 600 kilometer komt de trein uiteindelijk op open spoor tot stilstand in Tröbitz, een kleine gemeente in Brandenburg.

Op 23 april 1945 vinden oprukkende troepen van het Rode Leger de trein en bevrijden de levende gevangenen, waaronder Klara. Ongeveer 200 mensen zijn tijdens de barre tocht overleden. In de weken die volgen sterven nog eens 320 mensen door een epidemie. Klara is een van hen. Op 31 mei overlijdt zij aan de gevolgen van vlektyfus. De uitnodiging van Willem van Oostenbrugge om Klara Lakmaaker in huis te nemen was voor Klara, Willem en zijn zoon uiteindelijk een ‘brugge’ te ver. Maar zijn levensovertuiging ‘wie goed doet, goed ontmoet!’ blijft fier overeind. Net als zijn definitie van goed: met liefde en respect voor de medemens. Want zo is het…