Herinnering aan een moeder en haar dochter

In de Bavinckstraat te Kampen daar ligt een steen
De mensen lopen er langs of zelfs overheen
Maar voor wie het echt wil zien, ligt daar bij nummer negentien
Een herinnering aan een moeder en haar dochter
Sientje en Johanna Goudsmid

Niemand weet wat er door hen heen ging toen zij werden weggevoerd over de lange brug
Van alle Joden in Kampen keerde vrijwel niemand terug
Sientje en Johanna werden in Auschwitz bruut vermoord, hun levens uitgewist
Zelfs hun beeld leeft niet meer voort, want geen foto bleef bewaard
Er resten zoveel vragen, er is zoveel dat er mist

Wat voelden ze, hoe was hun leven?
Waarvan hielden ze en waarvan niet?
Was er liefde, was er boosheid of verdriet?
Zagen ze de schoonheid in de wereld al gaf het leven hen dat niet?
Al die vragen, al die beelden, onbeantwoord, onbestaand
Al wat rest dat is hun naam, op deze steen,
En door die maar zachtjes uit te spreken,
Geven we weer gestalte aan hun bestaan

In de Bavinckstraat te Kampen daar ligt een steen
De mensen lopen er langs of zelfs overheen
Maar voor wie het echt wil zien, ligt daar bij nummer negentien
Een herinnering aan een moeder en haar dochter
Sientje en Johanna Goudsmid